8. W czasie pobytu Izraelitów w Refidim wyruszyli przeciwko nim Amalekici i stanęli do walki.

9. Wtedy Mojżesz polecił Jozuemu: Wybierz nam odpowiednich mężczyzn i wyjdź do walki z Amalekitami. Ja stanę jutro na szczycie wzgórza i będę miał ze sobą Bożą laskę.

10. Jozue zastosował się do słów Mojżesza. Wyruszył do walki z Amalekitami. Mojżesz zaś, Aaron i Chur weszli na szczyt wzgórza.

11. Podczas bitwy było tak, że gdy Mojżesz trzymał swoje ręce w górze, przeważał Izrael, a kiedy je opuszczał, przeważali Amalekici.

12. Ale ręce Mojżesza zdrętwiały. Wzięli zatem kamień. Ustawili go tak, że Mojżesz mógł na nim usiąść, a potem Aaron i Chur podtrzymywali jego ręce, jeden z prawej, a drugi z lewej strony. Dzięki temu ręce Mojżesza pozostawały w górze, niezmiennie aż do zachodu słońca.

13. Jozue natomiast pokonał Amalekitów i ich wojsko ostrzem miecza.

14. Po bitwie PAN polecił Mojżeszowi: Zapisz to na pamiątkę na zwoju i każ zapamiętać Jozuemu, że całkowicie wymażę spod nieba pamięć o Amaleku.

15. Mojżesz zbudował tam ołtarz i nadał mu nazwę: PAN moim sztandarem!

16. Potem ogłosił: Tak! Ręka na tron PANA! Wojna PANA z Amalekiem trwać będzie przez pokolenia!

 

(Wj, 17: 8-16)