15. Albowiem nie rozeznaje się w tym, co
czynie; gdyż nie to czynie, co chce, ale czego
nienawidzę, to czynie.
16. A jeśli to czynie, czego nie chce, zgadzam
się z tym, ze zakon jest dobry.
17. Ale wtedy czynie to już nie ja, lecz
grzech, który mieszka we mnie.
18. Wiem tedy, ze nie mieszka we mnie,
to jest w ciele moim, dobro; mam bowiem
zawsze dobra wole, ale wykonania tego, co
dobre, brak;
19. albowiem nie czynie dobrego, które
chce, tylko złe, którego nie chce, to czynie.
20. A jeśli czynie to, czego nie chce, już
nie ja to czynie, ale grzech, który mieszka
we mnie.
21. Znajduje tedy w sobie zakon, ze gdy
chce czynić dobrze, trzyma się mnie złe;
22. bo według człowieka wewnętrznego
mam upodobanie w zakonie Bożym.
23. A w członkach swoich dostrzegam inny
zakon, który walczy przeciwko zakonowi,
uznanemu przez mój rozum i bierze
mnie w niewole zakonu grzechu, który jest
w członkach moich.
24. Nędzny ja człowiek! Któż mnie wybawi
z tego ciała śmierci?
25. Bogu niech będą dzięki przez Jezusa
Chrystusa, Pana naszego! Tak wiec ja sam
służę umysłem zakonowi Bożemu, ciałem
zaś zakonowi grzechu.

 

(Rz 7: 15-25)

22. Owocem zaś Ducha są: miłość, radość,
pokój, cierpliwość, uprzejmość, dobroć,
wierność,
23. łagodność, wstrzemięźliwość. Przeciwko
takim nie ma zakonu.

 

(Gal 5: 22-23)